Χρηματοπιστωτική Απιστία

Ενημερωνόμαστε συνεχώς τις τελευταίες βδομάδες από τα μέσα ενημέρωσης για την "οικονομική κρίση", μια κρίση που έχει ξεκινήσει πριν από ένα και πλέον έτος με τα γνωστά "subprime" δάνεια και συνεχίζεται πιο έντονα σήμερα με τις καταρρεύσεις επενδυτικών εταιρειών, χρηματιστηρίων αλλά και ολόκληρων κρατών.

Κάποιοι προβλέπουν μακροχρόνια οικονομική ύφεση, ως φυσικό επακόλουθο των ρυθμών φρενήρης ανάπτυξης των προηγουμένων ετών, μιας ανάπτυξης της οποίας ηγήθηκαν τράπεζες, κατασκευές και υπηρεσίες. Στις ΗΠΑ, τα τελευταία χρόνια οι μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι είχαν φτάσει σε σημείο κορεσμού από πλευράς ανάπτυξης. Η ανάγκη τους για συνεχώς αυξανόμενα κέρδη τους έφερε σε σημείο να προεξοφλούν μελλοντικές χρηματικές ροές. Κι εκεί είναι που χάθηκε και ο ρεαλιστικός στόχος, καθώς με την "τιτλοποίηση" απαιτήσεων δηλαδή την έκδοση τίτλων με βάση αβέβαιες απαιτήσεις το "παιχνίδι" ήταν χαμένο εξ'αρχής.

Από τη μία πλευρά υπάρχει η λανθασμένη αυτή εκτίμηση της αγοράς, η οποία διορθώνεται με την σημερινή κρίση και από την άλλη υπάρχει και η διαφαινόμενη αναθεώρηση των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων. Σύμφωνα με τα IFRS τα παραπάνω στοιχεία του ενεργητικού αποτιμώνταν στην εύλογη αξία τους, δηλαδή αναγνώριζαν τις ζημίες ή τα κέρδη σε δεδομένη χρονική στιγμή. Όμως ένας ισολογισμός είναι μια φωτογραφία, μια εικόνα της πραγματικότητας ακριβώς για μια δεδομένη χρονική στιγμή. Η εικόνα αυτή αλλάζει από μέρα σε μέρα και εκεί που μια εταιρεία έχει παρουσιάσει συσσωρευμένες ζημίες, εφόσον αλλάξει η αγορά μπορεί να έχει μια πιο βελτιωμένη εικόνα.

Αρκετοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως η "Lehman Brothers" δεν θα αναγκαζόταν να κλείσει αν τα στοιχεία της αποτιμώνταν με βάση την "αξία κτήσης" και όχι την "εύλογη αξία".

Μια αλλαγή λοιπόν στον τρόπο υπολογισμού των ζημιών και των κερδών ακούγεται όλο και πιο έντονα τον τελευταίο καιρό και βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλες αλλαγές στο οικονομικό κύκλωμα διεθνώς.